ජනරාල්ගෙ ' රූබිකොනය ' - Fonseka's Rubicon

නසරතයේ යේසුස්ගේ උපතට වසර 50ක් මෙපිටදී, එවකට රෝම හමුදාවේ ජනරාල්වරයෙක් පමණක් වූ,  ජුලියස් සීසර් රෝමයේ රුබිකොන් නදියෙන් මෙපිට රෝම පුරවරයට  තම හමුදා ලීගය මෙහෙයවීය. එය නැවත නොහැරෙන, ජයෙන් හෝ පරාජයෙන් ඉරණම විසදෙන, සොහොන් භූමියේ සටනක් වෙනුවෙන්ය. ජයග්‍රාහකයා, පරාජිතයාගේ මලමිණිය මතින් ඉතිහාසය ලිවීමට නියමිත විය.' රූබිකොනය ' හුදු  ගංගාවක් නොවීය. බලයේ සීමා ඉරද ආපසු නිවැරදි කල නොහැකි ජීවීතයත් , මරණයත් අතර තීරණයක තිරස්චීනය ද විය.

දෙවසරකට ඉහතදී , ජනරාල් කියා ලෝභ නැතුව කිව හැකි සරත් ෆොන්සේකාද තම ජීවීතයේ රූබිකෝනය ඉදිරියේ සිට ගෙන සිටියේ ය. මෙදා රූබිකොනය ඒදා මෙන් ගලා ගිය වතුරක් නොව, දේශපාලනය මකියාවෙල්ලිගෙන් නොව ඔහුගේ අප්පච්චිගෙන් ප්‍රගුණ කල මහින්දය. ‍තෝරා ගැනීමට නියමිතව තිබුනේ  ජනපතිවරණය හෝ ත‍ටු කපා නිර්මිත ත්‍රිවිද හමුදා නායක කමය. ඔහු රූබිකොනය තරණය කලේය. ඔහු ඉල්ලූයේ ජනපතිවරණයයි. "The Die has been caste " එසේ කීවේ සීසර්ය.

රුවල් නැව සුළගින් විනා හබලෙන් පැදවිය නොහැක්කකි. දුර්වලයා සුළග නැතැයි මැසිවිලි නගන්නේය.  ධනාත්මකවාදීයා සුළග එනතෙක් තම බලාපොරොත්තුව අත නොහරින්නේ ය.. එහෙත් යථාර්තවාදීයා සුළග හමන් දීශාවට තම රුවල සකසා ගන්නේ ය. එය  උපයොගීතාවාදයයි. වාසනාවකට හෝ අවාසනාවකට ජනරාල් මේ කිසිවකු ගණයෙහි නොවැටෙන්නේ ය. ඔහු මුරණ්ඩුය. මුරණ්ඩුකම හා බැදුනු ස්ව අභිමාන පුද්ගල කේන්ද්‍රවාදය යුද්ධයෙදී ඔහුව ජයග්‍රාහකයෙක් කලේය. එහෙත් දේශපාලනයේදී නම් එය ඔහුට තිලිණ කලේද, තිලිණ කරමින් සිටින්නේ ද පරාජයයි...එසේ උවද ඉතිහාසය ලියවෙන්නේ උඩුගං බලා පිහිනන්ගෙන් මිස,  සුලග එනු පිණිස රුවල සකසන උපයෝගිතාවාදින්ගෙන් නොවේය. 1994 දී පොතයි ගඩොලයි සුදු නෙළුමයි බවුතීස්ම කරන ලද , 2000 සිංහල අවුරුදු මාසයේ අලිමංකඩ නොනවතින ‍රැල්ලේන් නිමවීමට තිබූ යුධ පරාදය , 2010 දී විජයග්‍රහනයෙන්  කෙලවර වෙද්දී ලෙයින්, දහඩියෙන්, කදුලෙන් ප්‍රතිනිර්මානය උනේ මේ සත්‍යම නොවේද?..

ලංකාවේ කුණු ගද ගහන නන්නාත්තාර දේශපාලනයේ ගැලවුම්කාර මොසස්වරයා, සරත් ෆොන්සේකා ලෙස මේ ලියුමකරු කිසිවිටෙක අදහස් කරන්නේ නැත. නිල ඇදුම ලා ගෙන සිටිද්දීම , තම දියණිය බැලීමට යන මුවාවෙන් , ඇමරිකාවට ගොස්, ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දේපාර්තමේන්තුව් නිලධාරීන් සමග සාකච්චා කල දිනයේ සිටම මේ ලියුම්කරු ජනරාල්ගේ ගමන ඉව කලේය.මෙය සිදුවූයේ ජනරාල්වරයා තම ජීවිතය හා මරණය අතර රූබිකෝනය තරණය කිරීමටත් පෙරය. එහෙත් අනාගතය අවිනිශ්චිතය.

මහින්ද රාජපක්ශ යුගය ලංකාවේ සංවර්ධනයේ මැජික්කරුවාද, පිබිදෙන ආසියාවේ ලාංකික සලකුනද වෙන්නේය.එහෙත් ඔහු,  ඒ හා බැදුනු දූශණ වංචා මෙන්න නීතීය , අවනීතීය කිරීමේ  අසාධනීය වරදකරුද වන්නේය. එම දුර්වලකම අනාගත ශ්‍රී ලාංකික දේශපාලනයේ , දේශපාලනමය අවපීඩනයක් වීමට නිර්මිතය.එය කාලය පිලිබද ගැටලුවක් පමණි. සුලග හමනුයේ  අවපීඩනය දෙසටය. දස අතින් තුවාල උන වෘකයා, ජනරාල්වරයා,  නිවී යාමට  ආසන්න ගිණිපුළුගුවකි. මේ ගිණි  පුළුගුව මහා ගින්නක් වන්නේ, සම්භන්දන්,රනිල් වැනී සීතල වතුර ඉසීමෙන් නොව, දේශපාලන අවපීඩනයත් සමග හමා ඒමට නියමිත සිංහල ජාතිකත්ව සුලගත් සමගය. රජරට ආසනික් මාරයා, පී.බී ජයසුන්දරට එරෙහි යුද්ධය කියා පාන්නේ සුලග හමන දිශාවය. එය නිවී යාමට ආසන්න ගිනිපුලිගු මහා ගින්නක් කිරීමේ පරිවර්තනය හා බැදුනු කාලයේ  ප්‍රශ්ණයක් පමනි. එක ජාතියේ කුරුල්ලන් වසන්නේ එක අත්තේය.

එහෙත් මහින්ද ගැන අවතක්සේරු කල යුතු නැත. ඔහු කාලය මැනීමේ අතිසූරයෙකි. නියමිත සිරකාලය නිම කර , මැන්ඩේලා මෙන් එලියට බැසීමට නියමිතව සිටි ජනරාල්වරයා, විපක්ශය ඇන කොටා ගන්නා නියම කාලයේදී, නිකම්ම නිකං සරත් ෆොන්සේකා ලෙස එලියට දැම්මේ ය. රජුගේ දේශපාලන කල් මැනිමේ හැකියාව ඒතරම් සූරය. අද ජනරාල්වරයා අත්විදින්නේද එම හැකියාවේ ඔහුට අයත් පාඩමයි.

එහෙත් වෘකයා තවම මැරී නැත. සොහොන් බිමේ සටනට වැද සිටින වෘකයා හුදකලා වී ඇත. මරණයෙන් හෝ ජයග්‍රහනයෙන් එය නිමවනු ඇත. රූබිකෝනය තිරස්චීනය. නැවත හැරීමක් නැත. සුලග එනතෙක් නිවී යාමට ආසන්න ගිණි පුලිගුව සජීව විය යුතුය. අවසාන ගින්න දවා හකුලුවන්නේ අසාධාරනයේ, අවනීතියේ මහා ගල් කණු පමණක් නොව, සාධාරණයේ හා නීතීයේ නොපලන් බිජුවට බවද අවසානයේ සටහන් කරමි...........